Overmatige algengroei wordt vaak veroorzaakt door een te grote hoeveelheid licht. Dat kan komen door teveel licht ineens, door een lange belichtingsduur of door beide. In principe een simpele remedie: breng de totale hoeveelheid belichting drastisch terug totdat de algengroei bijna nul is. Laat daarna stap voor stap meer licht schijnen totdat de algengroei een prettig niveau heeft bereikt. Middeltjes als AlguMin etc. maken meer kapot dan je lief is.
Invallend zonlicht zorgt bijna altijd voor een algenexplosie, met name op de voorruit.
Wat ook vaak algengroei veroorzaakt, en dan met name blauwe alg, is de aanwezigheid van teveel voedingsstoffen in het water. Deze worden echter door planten uit het water gehaald. Een reden waarom we dus nogal eens planten in Tangayika-aquaria terugvinden. Vooral snelle groeiers als Vallisneria en Hoornblad kunnen veel van deze stoffen vastleggen.
Een andere oplossing is het aanschaffen van algengrazers: o.a. Tropheus en Eretmodus zijn hierin gespecialiseerd. Beide soorten stellen nogal wat eisen en zijn niet geschikt voor de beginner, dus eerst goed in deze soorten verdiepen is een vereiste.
Klein hartje onder riem voor mensen met draadalg in de bak: deze komt liefst voor in aquaria met helder water van een goede kwaliteit.
Te weinig algengroei kan ook voorkomen. Probeer eens wat langer te belichten, wat meer te belichten of een andere kleur lamp aan te schaffen (met meer blauwe kleuren). Ook wil het wel eens helpen wat aquariumplantenmest aan het water toe te voegen.
Als opfokvoer wordt vaak Artemia gebruikt. Artemia zijn pekelkreeftjes, die in de zoutmeren in de Verenigde Staten leven. De eitjes daarvan hebben de prettige eigenschap dat ze heel lang houdbaar zijn en als ze uitkomen hoogwaardig voedsel leveren voor jonge visjes. (de larfjes (Artemia-naupliën) zijn piepklein). Nog een voordeel is dat ze bewegen, zodat jonge visjes er instinctief naar happen.
Ze zijn eenvoudig zelf te kweken. De eitjes zijn te koop bij de aquariumspeciaalzaak.
Al doende leerde ik mijn eigen succesformule:
-lege schone fles (liter) halfvol water doen.
-flinke eetlepel á 2 eetlepels zeezout per halve liter water (in ieder geval jodiumvrij zout). Iets van 40 gram per liter (artemia komt niet uit de zee, die de helft van die hoeveelheid zout bevat)
-zout eerst 100% oplossen en water op kamertemperatuur laten komen
-eitjes erbij (naar behoefte)
-niet te hard doorluchten, de sterke stroom kan de tere diertjes beschadigen.
-kamertemperatuur voldeed altijd, eitjes komen wel later uit dan bij 25 graden (na ca. 24 uur de eerste)
-elke dag de helft van de artemia’s afhevelen (om te voeren aan de vissen): luchtbelletjes uitzetten, artemia’s verzemelen zich op een plek waar het licht is. Dan afzuigen met een hevelslangetje. Neem de bruine eierschaaltjes niet mee, deze kunnen de darmen van jonge visjes verstoppen. Luchtslangetjes lenen zich daar prima voor. Dan het uitstromende water met artemia’s door een artemiazeefje laten lopen.
-net zoveel nieuwe eitjes toevoegen als er artemia’s weggeheveld zijn
-na een week nieuwe kweek maken
Opbrengst: genoeg artemia voor 50 kleine, net uitgekomen cichlides. Ik heb de artemia nooit gevoerd om ze te laten groeien: ze zijn toch geen lang leven beschoren. Er zijn meerdere soorten Artemia, die onderling verschillen in uitkomstpercentage (“% hatch” op de verpakking), grootte en kwaliteit. De duurdere zijn vaak de kleinste, en dat is nu net wat jonge visjes het best eten.
Het poetsen van de ruit kan op verschillende manieren. Ik zal verschillende manieren noemen en eventuele voor- en nadelen. Met een scheermes: omdat een ruit kaarsrecht is, kan er met een scheermes worden “schoongeschoren”. De juiste houders zijn ervoor te koop bij de aquariumzaak. Wanneer er echter een braampje aan het mes zit, funtioneert het minder goed en kan het zelfs kleine krasjes veroorzaken. Braampjes kunnen ontstaan door zandkorrels of bestaande krassen in de ruit. Voordeel: in één haal is de ruit helemaal schoon: weinig arbeidsintensief dus.
Het kan ook met een magneetveger. Er zijn 2 soorten: met een vegend oppervlak dat lijkt op de groene zijde van een schuurspons. Nadelen: in het oppervlak dat reinigt kunnen kleine steentjes komen te zitten (moeilijk te zien/te verwijderen. die krassen veroorzaken en omdat de magneet geen luchtkamer heeft kan deze zinken. Deze magneten hebben ook minder magneetkracht zodat het poetsen lang niet altijd even effectief is. De andere soort is met een oppervlak van een soort klittenband (de ruwe kan ervan). Dit spul, alsmede de sterke magneetkracht, zorgt ervoor dat vrijwel alle vuil met een aantal keer heen en weer vegen weg is. Nadeel: door de sterke magneetkracht kan een klein zandkorreltje ertussen al voor flinke krassen zorgen. Deze magneet is van de andere kant weer goed te reinigen. Nog een voordeel is de drijvende eigenschap: bij verlies van de magneet in het aquarium gaat deze drijven.
Een schuursponsje kan: opletten voor zandkorreltjes. Voordeel: de kracht is goed te doseren. Nadeel: een natte arm. Er zijn ook hulpmiddelen die op een schuurspons lijken en speciaal voor het aquarium een verlengstuk hebben.
De oude, vertrouwde prop filterwatten (perlonwatten). Nadeel: natte armen. Voordeel: werkt het best en het veiligst. Vooral de blauwe filterwatten zijn hiervoor handig, omdat ze wat steviger zijn.
Als er een ziekte in de bak zit, valt het te hopen dat er een goed aquariumboek in huis is, met beschrijvingen van veel voorkomende ziekten. Een boek dat handig is om tot een juiste diagnose te komen, is “Ziekten in zoetwateraquaria” van C. van Duijn Jr., ISBN 90-03-97610-4. Gewapend met de diagnose kan men dan naar de aquariumwinkel of apotheek voor de juiste werkzame stof. Ook hulp van mede-aquarianen (wellicht meer ervaren) kan worden ingeschakeld. Internet biedt de mogelijkheid tot plaatsen op een forum of het via e-mail verzenden van een foto met begeleidende tekst over de verschijnselen, waterwaarden etc.. Zo worden snel veel mensen bereikt.